Heren 3 en de oude bekenden…
Vorige week bent u bijgepraat over de stand van zaken rond het 3e. Maar wie spelen er ook alweer in dit gezellige team?! Hoe ziet een gemiddelde wedstrijd van hen eruit? Tegen wie speelden zij afgelopen zaterdag? Het antwoord op al deze vragen: ‘oude bekenden’!
De harde kern van dit team speelt al minimaal 5 jaar samen. Zij hebben hoogte- en dieptepunten samen meegemaakt, zowel op als naast het veld. Ik stel aan u voor: Sjaak, passer-loper en de rustige aanvoerder van dit soms chaotische zooitje. Jelmer: de teamopa, een oude midden die liever op passer-loper speelt en soms zo verwart is dat hij niet meer weet of hij links of rechts is. Jeroen: de muur op midden die dit seizoen ook liever naar buiten wilde maar op midden onmisbaar blijkt. Sven: een hekje van een spelverdeler welke grossiert met schitterend set-ups uit de meest onmogelijke hoeken. Terror: de man wiens naam (nog steeds) niet genoemd mag worden, de uitvinder van de terrorbal. Jasper: stofzuiger van beroep, belast met de zware taak om de mannen ervan bewust te maken dat verdedigen net zo belangrijk is als aanvallen.
Hier zijn in de loop van de tijd bijgekomen: Emiel, diagonaal die hem graag in het gaatje lobt. Luc: meestal zijn lantaarnpalen wit, maar deze is toch hoofdzakelijk bruin/zwart. Mark: de meest fanatieke passer-loper en tevens teamjongste alias waterboy. In dit seizoen zijn hier onze nieuwe midden Casper en nieuwe trainer Wim bijgekomen, maar dat wist u natuurlijk al wanneer u de heren op de voet volgt, dus snel door naar het wedstrijdverslag.
Na de 4-0 van vorige week tegen Tilburg mochten de Helden van het 3e ditmaal aantreden in Berkel Enschot tegen Udenhout. Dit team kende de mannen nog uit het verleden in de 2e klasse, afgelopen seizoen gepromoveerd naar de allerhoogste eerste klasse. Spelen tegen een promovendus in combinatie met de uitspraak: “ik ben niet echt onder de indruk van wat ik van ze gezien heb” deden een andere oude bekende ontwaken. Onderschatting! De eerste set werd slap begonnen en pas na een 22-20 achterstand werden de mannen wakker en trokken zij alsnog de eerste set naar zich toe met wat rake klappen. De 2e set werd er doorgeklapt wat uitmondde in een gat van zeker 8 punten. Daarna kakten de mannen wat in, echter was de speling voldoende om de set met 25-20 binnen te hengelen. Met een 2-0 voorsprong in sets kwam met de 3e set ook een 3e oude bekende om de hoek: de beruchte derde-set-dip van het 3e! Het initiatief lag aan de andere kant van het net en de mannen gingen met 25-19 de boot in.
Dan de 4e set… de tegenstander rook ineens bloed! En met hen de scheidsrechter die ineens met de meest dubieuze beslissingen de tegenstander een flinke wind in de rug bezorgde. De oude bekende thuisfluiter liet zich in de week van de scheidsrechter in deze set van zijn ‘beste’ kant zien. De mannen van het 3e probeerden de opgelopen frustratie nog om te zetten in energie in het veld maar tevergeefs… 25-22 voor de boeven. De eerste vijfsetter van het seizoen was een feit. Met de befaamde tekst ‘Wij gaan ons hier niet laten naaien!’ in combinatie met een geweldige conditie stapten de mannen van het 3e het veld in voor de 5e set. De uitkomst hiervan was duidelijk, met 15-8 deden de helden van de Burgst wat ze moesten doen en lieten zij zien wie er de baas was.
Met een 3-2 winst, 8 punten uit 2 wedstrijden en een weerzien met oude bekenden zou je denken dat de mannen vrolijk huiswaarts keerden. Maar sommige oude bekenden hadden de mannen misschien liever achter gelaten in het vorige seizoen… iets met vallen en opstaan denk ik. Om af te sluiten:
Wie valt en weer op staat is sterker dan degene die nog nooit gevallen is…