Het Calimero effect?
Deze week mochten we weer naar het mooie Zeeland; prachtige route natuurlijk en omdat de gezelligheid altijd al in de auto begint, besloten we tot wat sightseeing en reden we met een lekkere omweg naar Kapelle! (Lees: die lange route over de snelweg werd nog iets langer door een wegafsluiting….) Na wat laatste aanwijzingen van Google maps (‘bij het volgende weiland linksaf’) kwamen we aan in het groene woud en was er nog precies tijd voor een kopje thee!
In de kleedkamer zat de sfeer er meteen goed in door weer een briljante keuze in afspeellijst van onze Demi (foute uur dit keer). Vol enthousiasme betraden we de zaal. Drie velden; een voor de mannen; een voor de meisjes en een voor.. uhm.. de dames met mannenlengte?! Tja, helaas toch echt onze tegenstanders…
In de eerste set werd meteen duidelijk dat ze die lengte goed konden inzetten als wij onze pass steeds (‘ietsje’) te scherp brachten. Na 6 ballen die direct voor onze voeten werden terug gelegd, lukte het gelukkig om ook eens een bal aan onze kant te houden en werd die op een prachtige manier afgemaakt door onze midden. Vol vertrouwen startten we onze servicebeurt, maar helaas liep ook dit onderdeel niet lekker aan onze zijde… al met al ging de set iets te gemakkelijk naar de overkant (16-25).
De opstelling bleef staan, maar ook in de tweede set stonden we door de slechte passing met een goede servicereeks van de tegenstander snel achter.. Tja, en als ook de inzet van onze joker op dia net niet voldoende uithaalt, trek je toch net aan het kortste eind.. 19-25! De sfeer bleef echter goed met de legendarische woorden ‘we komen wel dichter in de buurt meiden’!
Deze legendarische woorden werden snel teniet gedaan door een enigszins ontevreden coach (terecht uiteraard 😉 ). De peptalk begon met iets in de trend van ‘jullie staan te prutsen’ en eindigde met ‘Ja, ze zijn groot; SO WHAT?!’ Dus daar gingen we als kleine Calimero’s weer het veld in voor de 3e set… strijderskrachten verzameld en knallen! De set-upjes konden beter gevarieerd worden door een (iets) betere pass, minder servicefouten en dus een terecht punt mee naar Breda: 28-26!
Dit was een mentale klap voor de tegenstander (en met name voor de drilinstructeur aan de overkant; geloof dat het hun coach zou moeten zijn?) dus kat in het bakkie, dit wordt sowieso een 5-setter! Maar helaas waren de fouten weer aan onze eigen zijde; ook wissels mochten niet meer baten…. 14-25.
Na de wedstrijd werden bij de teambespreking manieren bedacht om de schouder van onze geblesseerde midden voorlopig nog niet te goed te trainen zodat ze nog een tijdje uit de running zou blijven.. Ja, dat lees je goed! Wij hopen namelijk dat ze voorlopig bij de wedstrijden nog even onze libero zou willen blijven… Je werd gemist deze zaterdag, Eva!!
Aanstaande zaterdag mogen we thuis aantreden tegen de nummer 4 uit onze poule: ROWI DS1. Een spannende pot… kom jij ons aanmoedigen?
Liefs,
DA4