Een wedstrijd vol frustratie
Vandaag, zaterdag 16 november, was voor de Dames 2 een dag om naar uit te kijken. We speelden tegen Move4You DS1 die laatste stonden en wij één plekje daarboven. Het was voor ons de kans om op hen uit te lopen en te laten zien dat wij écht meer waard zijn dan een laatste plek. Het werd echter een avond vol emoties.
De eerste twee sets was de spirit goed, gingen we volle bak met zijn allen en maakten we mooie punten met een lach op ieders gezicht. De middens combineerden goed met Anouk, er waren mooie service reeksen en aan de kant werd luid gezongen (shout out naar Yvonne en Yvette!) wat een goede puntenscore neerzette: 25-15 en 25-16. Zo, de eerste twee punten waren binnen, op naar een 4-0 overwinning! Dat had het moeten zijn…
Maar soms zit het allemaal even niet mee. De derde set begonnen we prima, maar het lukte niet echt om weg te lopen. We gingen stiekem een beetje achterover hangen, wat vaak de valkuil is van een derde set. Als er dan daarnaast nog een aantal foute beslissingen van de scheids bovenop komen achter elkaar, die zó frustrerend zijn dat de speelsters het niet aan de kant kunnen zetten, wordt het moeilijk om erbovenop te komen. Daar maakte de tegenstander goed gebruik van en deze set werd dan ook verloren met een 17-25.
In de vierde set hadden we, na een goed woordje van Sven, een positieve instelling en gingen we weer staan met overtuiging: deze set zouden we pakken. De set begon ook wel prima, maar ook nu was het moeilijk om uit te lopen. Deels door opnieuw een paar foute beslissingen van de scheidsrechters, deels doordat de tegenstander gewoon beter begon te spelen, deels door teveel eigen fouten. Ondanks dat velen hun uiterste best deden de sfeer erin te houden (nogmaals shout out naar zangers aan de kant!), was dit ontzettend lastig en sloop de negativiteit er een beetje in. Na een moeilijke time-out waarin de emoties hoog opliepen werd dit alsmaar lastiger en verloren we ook deze set met 20-25.
Natuurlijk was dit erg balen en zelfs Vivianne (de meest enthousiaste persoon die je je maar kan voorstellen) vond het moeilijk haar frustratie te onderdrukken. Toch waren we het allemaal wel met elkaar eens dat we deze set wilden én moesten winnen, want deze wedstrijd konden we niet laten gaan zonder overwinning voor De Burgst. Die hadden we verdiend en we hebben dan ook terecht de laatste set gepakt met 15-10.
Ondanks dat het zeker niet voelde als een overwinning en iedereen na de wedstrijd compleet door de war geschud was, hebben we onze eerste overwinning behaald van het jaar, waar we best een klein beetje trots op mogen zijn. Voor de rest laten we deze wedstrijd verder achter ons en gaan we op naar de volgende op 23 november tegen Forza Schouwen-Duiveland DS1.
Bedankt voor het lezen!